UITSPRAAK IN HOGER BEROEP
04 januari 2012
In spanning wachtte ik de afgelopen dagen. Zouden rechters inzien dat mijn ex niet de lieve, meegaande man was die hij zich heeft voorgedaan tijdens de hele rechtzaak. Zowel in eerste aanleg als in hoger beroep, beweerde hij dat juist ik degene was die manipulatief zou zijn. Ik zou veel mondiger zijn als hem. Ik zou hem hebben gedwongen tot de abortus. Ik zou alles vrijwillig hebben gedaan.. Hij vond het zelfs geen goed plan dat ik op de wallen werkte.. Althans zo zei hij tegen de rechtbank toen hij in het openbaar verhoord werd op 20 december j.l. Het grote bewijs dat ik de sterkste van de twee was, was volgens zijn advocaat toch wel het feit dat ik nu een dochter van hem heb. Want als hij zo gewelddadig was, hoe kon het dan dat ik het toch maar voor elkaar kreeg om mijn dochter op de wereld te zetten.
Natuurlijk heb ik verteld aan de politie hoe het in werkelijkheid gegaan is.. Dat ik negen maanden naar mijn hoofd heb gekregen dat ik het niet waard was om zijn kind te baren. Dat ik het als hoer niet waard was om uberhaupt kinderen te krijgen. Mijn kind zou onrein zijn als het geboren werd, want het was immers een hoerenkind. En dat hij me zelfs in de zwangerschap bleef dreigen dat ik alleen de draagmoeder zou zijn. Na de geboorte zou hij het direct naar Marokko verschepen. Ver weg bij mij vandaan. Mijn kindje had geen recht op een kinderkamertje. De woorden van het broertje van mijn pooier, die ook bij ons in huis woonden waren zelfs dat het belachelijk was, die kinderkamer.. In het land van hun herkomst hadden baby's toch ook geen babykamer?
Geknokt heb ik, om mijn kindje op de wereld te zetten. Letterlijk en figuurlijk. Zelf fysiek geweld werd niet gemeden door mijn ex. Als ik niet keihard geknokt had, was ik dit kindje kwijt geweest. Net als de vele (8!!) andere kindjes die in deze familie geaborteerd zijn voor het geld.
Voor mijn kindje dat ik in leven heb weten te houden, en voor mijn kindje en voor de vele kindjes die het levenslicht niet mochten zien, heb ik de aangifte doorgezet. Voor gerechtigheid.
Tijdens het hele proces, zowel in eerste aanleg als het hoger beroep, is er door de media veel geschreven over mijn zaak. In ieder krantenartikel werd er getwijfeld aan mijn kant van het verhaal. Bij ieder krantenartikel die ik las over mijn zaak, bemerkte ik dat ik neergezet werd als wellicht wel onbetrouwbaar. Dit zie je trouwens heel vaak. Dat kranten schrijven dat loverboyslachtoffers onbetrouwbare verklaringen afleggen, dit omdat een advocaat van de tegenpartij in zaken als deze dit in iedere openbare hoorzitting standaard zal roepen en pers dit maar al te graag overneemt, zonder zich verder te verdiepen in de bewijslast die er ligt..
Maar zo lief als de advocaat hem deed voorkomen, was hij niet.. Misschien bleek dit niet in de momenten dat hij zelf aan het woord werd gelaten. Want dan deed hij zielig. Dat waar hij overigens jaren heel erg goed in was. Want dat zielig doen, was één van de redenen dat hij ervoor zorgde dat ik bij hem bleef. Hij was zo zielig.. En ik wilde hem maar al te graag helpen..Zelfs nadat hij me mijn eerste kindje afpakte, ging ik nog twee volle jaren voor hem aan het werk.. Want als ik maar hard genoeg mijn best deed, een mooie auto en een mooi huis regelde, zou ik een kindje krijgen. Want dan zou hij aan zijn familie kunnen laten zien dat ik, ookal was ik een hoer, het kindje letterlijk en figuurlijk verdiend had. Natuurlijk kwam dat moment niet. De auto die hij kocht met mijn geld. Een BMW 325I Cabrio, reedt hij in een maand in de prak. En het huis wat ik regelde, werd al bezet door zijn broertje, voordat er überhaupt behang aan de wand zat, maar dat laat meneer in zijn zielige redeneringen natuurlijk wel achterwege!
In spanning wachtte ik dan ook gisteren de uitspraak af. Zou de rechter inzien dat zijn verklaringen echt nergens op sloegen? Zou de rechter inzien dat het feitelijke bewijsmateriaal (dus het echte bewijs, buiten alle verklaringen om) mijn verhaal ondersteunde? Zou het voldoende zijn?
Om 14.30uur kreeg ik het verlossende woord.
De rechter heeft ook in hoger beroep mijn loverboy veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf en de volledige schadevergoeding zoals hij in eerste aanleg ge-eist is.
De zaak van zijn jongere broertje is aangehouden, omdat er nog getuigen moeten worden gehoord. Er is nog een mogelijkheid voor mijn ex om in cassatie te gaan, dus ook deze uitspraak is nog niet geheel onherroepelijk, maar voor de tweede keer in twee jaar, bevestigen rechters dat het ondersteunende bewijsmateriaal voldoende is om mijn ex te veroordelen. Godzijdank.
Heel erg teleurstellend vind ik het dan ook, dat op de dag van de uitspraak er geen enkele krant schrijft over mijn zaak. Geen enkele journalist nu ook recht trekt wat ze eerder geschreven hebben, door ook de veroordeling te vermelden in de krant. Geen enkel krantenbericht kan ik vinden over de uitspraak. Maar als het vrijspraak was geweest.. Hadden de kranten er weer bol van gestaan..
Jammer dat de media alleen inspeelt op de zogenaamde onbetrouwbaarheid van slachtoffers. Dit stelt slachtoffers in een heel slecht daglicht en die ondervinden daar, na alle ellende die ze al hebben moeten meemaken, heel veel last van. Dit heb ik nu aan den lijve ondervonden. En vond en vind het verschrikkelijk!
Des al niet te min, geniet ik, van de uitspraak. Het gevoel dat ik niet gek ben, wordt weer bevestigd. Godzijdank zijn de afgelopen jaren knokken niet voor niets geweest. En nu ga ik proberen me te focussen op mijn leven.. Een leven zonder hem. Echt zonder hem!
Ik wil een ieder die mij de afgelopen jaren trouw gevolgd hebben, heel erg bedanken voor het vertrouwen en het geloof in mij! Jullie steun heeft me sterk gemaakt, en me de moed gegeven om door te gaan!
Link naar de officiele uitspraak http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BV0005
Een aantal opmerkingen bij de uitspraak, door Chris Sent van Humantrafficking.info.
"Vier jaar voor mensenhandel: een mooie straf met kleine les"
In spanning wachtte ik de afgelopen dagen. Zouden rechters inzien dat mijn ex niet de lieve, meegaande man was die hij zich heeft voorgedaan tijdens de hele rechtzaak. Zowel in eerste aanleg als in hoger beroep, beweerde hij dat juist ik degene was die manipulatief zou zijn. Ik zou veel mondiger zijn als hem. Ik zou hem hebben gedwongen tot de abortus. Ik zou alles vrijwillig hebben gedaan.. Hij vond het zelfs geen goed plan dat ik op de wallen werkte.. Althans zo zei hij tegen de rechtbank toen hij in het openbaar verhoord werd op 20 december j.l. Het grote bewijs dat ik de sterkste van de twee was, was volgens zijn advocaat toch wel het feit dat ik nu een dochter van hem heb. Want als hij zo gewelddadig was, hoe kon het dan dat ik het toch maar voor elkaar kreeg om mijn dochter op de wereld te zetten.
Natuurlijk heb ik verteld aan de politie hoe het in werkelijkheid gegaan is.. Dat ik negen maanden naar mijn hoofd heb gekregen dat ik het niet waard was om zijn kind te baren. Dat ik het als hoer niet waard was om uberhaupt kinderen te krijgen. Mijn kind zou onrein zijn als het geboren werd, want het was immers een hoerenkind. En dat hij me zelfs in de zwangerschap bleef dreigen dat ik alleen de draagmoeder zou zijn. Na de geboorte zou hij het direct naar Marokko verschepen. Ver weg bij mij vandaan. Mijn kindje had geen recht op een kinderkamertje. De woorden van het broertje van mijn pooier, die ook bij ons in huis woonden waren zelfs dat het belachelijk was, die kinderkamer.. In het land van hun herkomst hadden baby's toch ook geen babykamer?
Geknokt heb ik, om mijn kindje op de wereld te zetten. Letterlijk en figuurlijk. Zelf fysiek geweld werd niet gemeden door mijn ex. Als ik niet keihard geknokt had, was ik dit kindje kwijt geweest. Net als de vele (8!!) andere kindjes die in deze familie geaborteerd zijn voor het geld.
Voor mijn kindje dat ik in leven heb weten te houden, en voor mijn kindje en voor de vele kindjes die het levenslicht niet mochten zien, heb ik de aangifte doorgezet. Voor gerechtigheid.
Tijdens het hele proces, zowel in eerste aanleg als het hoger beroep, is er door de media veel geschreven over mijn zaak. In ieder krantenartikel werd er getwijfeld aan mijn kant van het verhaal. Bij ieder krantenartikel die ik las over mijn zaak, bemerkte ik dat ik neergezet werd als wellicht wel onbetrouwbaar. Dit zie je trouwens heel vaak. Dat kranten schrijven dat loverboyslachtoffers onbetrouwbare verklaringen afleggen, dit omdat een advocaat van de tegenpartij in zaken als deze dit in iedere openbare hoorzitting standaard zal roepen en pers dit maar al te graag overneemt, zonder zich verder te verdiepen in de bewijslast die er ligt..
Maar zo lief als de advocaat hem deed voorkomen, was hij niet.. Misschien bleek dit niet in de momenten dat hij zelf aan het woord werd gelaten. Want dan deed hij zielig. Dat waar hij overigens jaren heel erg goed in was. Want dat zielig doen, was één van de redenen dat hij ervoor zorgde dat ik bij hem bleef. Hij was zo zielig.. En ik wilde hem maar al te graag helpen..Zelfs nadat hij me mijn eerste kindje afpakte, ging ik nog twee volle jaren voor hem aan het werk.. Want als ik maar hard genoeg mijn best deed, een mooie auto en een mooi huis regelde, zou ik een kindje krijgen. Want dan zou hij aan zijn familie kunnen laten zien dat ik, ookal was ik een hoer, het kindje letterlijk en figuurlijk verdiend had. Natuurlijk kwam dat moment niet. De auto die hij kocht met mijn geld. Een BMW 325I Cabrio, reedt hij in een maand in de prak. En het huis wat ik regelde, werd al bezet door zijn broertje, voordat er überhaupt behang aan de wand zat, maar dat laat meneer in zijn zielige redeneringen natuurlijk wel achterwege!
In spanning wachtte ik dan ook gisteren de uitspraak af. Zou de rechter inzien dat zijn verklaringen echt nergens op sloegen? Zou de rechter inzien dat het feitelijke bewijsmateriaal (dus het echte bewijs, buiten alle verklaringen om) mijn verhaal ondersteunde? Zou het voldoende zijn?
Om 14.30uur kreeg ik het verlossende woord.
De rechter heeft ook in hoger beroep mijn loverboy veroordeeld tot 4 jaar gevangenisstraf en de volledige schadevergoeding zoals hij in eerste aanleg ge-eist is.
De zaak van zijn jongere broertje is aangehouden, omdat er nog getuigen moeten worden gehoord. Er is nog een mogelijkheid voor mijn ex om in cassatie te gaan, dus ook deze uitspraak is nog niet geheel onherroepelijk, maar voor de tweede keer in twee jaar, bevestigen rechters dat het ondersteunende bewijsmateriaal voldoende is om mijn ex te veroordelen. Godzijdank.
Heel erg teleurstellend vind ik het dan ook, dat op de dag van de uitspraak er geen enkele krant schrijft over mijn zaak. Geen enkele journalist nu ook recht trekt wat ze eerder geschreven hebben, door ook de veroordeling te vermelden in de krant. Geen enkel krantenbericht kan ik vinden over de uitspraak. Maar als het vrijspraak was geweest.. Hadden de kranten er weer bol van gestaan..
Jammer dat de media alleen inspeelt op de zogenaamde onbetrouwbaarheid van slachtoffers. Dit stelt slachtoffers in een heel slecht daglicht en die ondervinden daar, na alle ellende die ze al hebben moeten meemaken, heel veel last van. Dit heb ik nu aan den lijve ondervonden. En vond en vind het verschrikkelijk!
Des al niet te min, geniet ik, van de uitspraak. Het gevoel dat ik niet gek ben, wordt weer bevestigd. Godzijdank zijn de afgelopen jaren knokken niet voor niets geweest. En nu ga ik proberen me te focussen op mijn leven.. Een leven zonder hem. Echt zonder hem!
Ik wil een ieder die mij de afgelopen jaren trouw gevolgd hebben, heel erg bedanken voor het vertrouwen en het geloof in mij! Jullie steun heeft me sterk gemaakt, en me de moed gegeven om door te gaan!
Link naar de officiele uitspraak http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BV0005
Een aantal opmerkingen bij de uitspraak, door Chris Sent van Humantrafficking.info.
"Vier jaar voor mensenhandel: een mooie straf met kleine les"
