SWEETMIZZY'S GEDICHTEN
Ik was zo gelukkig en ik was zo blij.
Toen ik bemerkte dat jij groeide in mij.
Ik heb die dag direct jouw papa gebeld.
En hem in mijn blijdschap over jou verteld.
Maar een grotere fout had ik niet kunnen maken.
Want ik kwam er achter dat hij jouw als zwangerschap wilde staken.
Als ik er nu aan denk, kan ik er nog steeds van braken!
Hij en zijn familie wilden jouw niet.
Want er lag nog veel te veel geld in het verschiet.
Ik en daarom ook jij waren hen om het even.
Ze gaven niet om mij, en al helemaal niet om jou leven!
Na 10 volle weken tot waanzin te zijn gedreven,
heb ik je, tegen mijn wil in, op moeten geven.
Ze hebben je bij me weggerukt.
En mijn gevoel voor jouw nog jaren onderdrukt.
Nooit mocht ik over jou praten,
of uberhaupt naar een geldige reden vragen.
En wilden ze me dwingen jouw te vergeten en te laten.
Op 12 oktober had de dag moeten zijn.
Dat jij op de wereld kwam, heel klein.
Dit heeft tot mijn grote verdriet niet zo mogen zijn.
Van me weggerukt, onderdrukt, en me geprobeerd je te laten vergeten..
Toch zal je in mijn hart altijd mijn kindje heten!
Ook jouw mama voor altijd!