HOE HET VOELT...

Hoe het voelt...
Hieronder deel ik  het volgende gedicht, omdat ik dit gedicht het meest overeen vind komen met hoe het voor mijzelf heeft aangevoeld. Misschien geeft het enige kijk op de wanhoop die je als slachtoffer ervaart in de periode bij een loverboy.

Ik heb dit gedicht niet geschreven. Maar heb wel toestemming gevraagd om dit gedicht te publiceren op mijn site.

Een gedicht van iemand die weet hoe het voelt…
Geleidelijk onthecht en afgesneden. Verwijderd van de rest van de wereld, familie, vrienden, wie dan ook.
Machtsstrijd, bij voorbaat verloren.
Bodem weggeslagen.
Niets om op terug te vallen behalve hem.
Veilige onveiligheid.
Eigenwaarde en zelfrespect gedegradeerd tot nul.
Onterecht vertrouwen en afhankelijkheid.

Oscarwaardig toneelspel.

Schreeuw om hulp.
Verkeerde luisteraars.
Grip verloren.
Ontwricht.

Slachtoffer van zwakkeling.
Vriendin van vijand.
Vijand van jezelf.

Toeschouwer van je leven.
Langs de zijlijn.
Derde persoon enkelvoud.

Zender met ruis.
Vage beelden.

Straffen.
Belonen.
Angst
Dankbaarheid.
Vastklampen.
Loslaten.

Speelveld van hufters.

Worstelend de weg terug zoeken.
Steunpunten en handgrepen niet vast genoeg geschroefd.

Wanhoop.
Onmacht.
Eenzaamheid.
Terugval.
Berusting.

Opnieuw proberen.
De basis terugvoelen.
Vaste grond onder zoekende voeten.
Voorzichtig tastende tenen.

Help me, hoor me, zie me, red me.
Hou mijn hand vast!
Neem me mee!
Terug naar veilig.
Terug naar mij.

Fluwelen armen uit het verleden.
IJzeren greep van het nu.

Van toeschouwer naar hoofdrolspeler naar besef.

Draai de schroeven vast, alsjeblieft!
Geef me houvast en ik vlucht.
Nu!
Help me, hoor me, zie me, red me!
Ik kan het niet alleen.

---