CASSATIE INGESTELD
17 januari 2012
En natuurlijk is mijn ex in cassatie gegaan. Ik had niet anders verwacht. Al zou het alleen zijn om tijd te rekken om onder de schadevergoeding van 105.000 euro te komen.
In Cassatie gaan betekend zoveel als bezwaar aantekenen tegen de uitspraak in het Hoger beroep...
Bij Cassatie worden geen nieuwe inhoudelijke feiten besproken en ook wordt er verder nauwelijks nog ingegaan op de inhoudelijke behandeling van de zaak. Bij Cassatie wordt eigenlijk alleen gekeken door de Hoge Raad, of het recht wel goed werd toegepast in een bepaalde uitspraak. Of hierbij aan de procedures gehouden is. En of er vormfouten zijn gemaakt.
Wat betekend dit voor mij als slachtoffer in dit geval?
Niet zo heel erg veel, heel eerlijk gezegd. Ik ben ervan overtuigd dat 6 rechters verdeeld over 2 processen in 2010 en 2011 niet gek zijn.. Of er moet een heleboel mis zijn in Rechterland?
Eerlijk gezegd, denk ik dat het bewijsmateriaal in mijn zaak dusdanig hard is, dat dat eerder de reden zal zijn, dat de rechters met z'n allen besloten hebben tot 2x toe mijn ex te veroordelen.
Dit klinkt in mijn oren namelijk een stuk aannemelijker, dan dat zij het recht niet goed zouden hebben uitgevoerd. Want als deze 6 rechters, verdeeld over 2 werkgebieden, fout zouden hebben gezeten, dan kunnen we maar beter ons hele rechtssysteem opdoeken.
Maar des al niet te min heeft mijn ex nou eenmaal recht op cassatie.. en zal hij deze procedure doorlopen, al was het alleen al om mij nog langer in “zijn macht” te houden. Of hoe hij dat ook moge zien.
Het doet me niet zoveel meer, dat hij de uitspraak weer eens heeft aangevochten.. Zoals gezegd. Niet anders verwacht eigenlijk. Wel besef ik me meer en meer, waarom er maar zo weinig slachtoffers daadwerkelijk aangifte doen.
19 januari 2010 besloot ik aangifte te doen tegen mijn expooier. En kijk voor de grap eens op het klokje rechtsonder in je beeldscherm? Precies.. het is vandaag 18 januari 2012.. En heb dus gisteren al van de advocaat begrepen dat ik er vanuit kan gaan dat cassatie nog zeker wel meer dan een jaar!! op zich zal laten wachten. Even voor de goede orde..Dan loopt mijn expooier inmiddels alweer gewoon op straat!
De procedures van onze rechtstaat zijn zo langslepend en de straffen zo laag, dat een slachtoffer van een misdrijf langer bezig is met justitie dan de dader zelf.. (een zeer ernstig misdrijf tegen de persoonlijke vrijheid, want dat is waar artikel 273f: mensenhandel, onder valt)
In 2008 besloot ik te vluchten voor deze gestoorde familie, waar mijn expooier lid van was.
Dat is in april 4 jaar geleden. En nog steeds heb ik mijn leven niet op kunnen pakken.
Ben dan ook teleurgesteld in onze prachtige rechtsstaat. En begrijp nu waar de lage officiële cijfers van mensenhandel vandaan komen.. Niet omdat het niet bestaat..Maar als slachtoffer van een dusdanig misdrijf, hebben de meesten de kracht niet meer om ook nog eens jaren bezig te moeten zijn met justitie.
Waar ik de kracht vandaan haal? Soms weet ik het ook niet meer.. Ben ik moe en op van alles.
Voor die 105.000 euro heb ik het niet gedaan.. En zit ik ook niet op te wachten. Dat is zo'n bureaucratisch feitje wat automatisch wordt meegenomen in dit soort zaken en waar je prima voor begeleidt wordt door een advocaat.
Ik heb het gedaan voor rust. Om van die zak af te zijn. Die idioot die nog tot 17 januari 2010 bij mijn familie over de vloer kwam om me maar in zijn macht te kunnen houden.. Een familie die niets durfde te zeggen, omdat ze allemaal weten en uit ervaring spreken als ze zeggen dat ie onberekenbaar is. En in plaats van dat de aangifte me daar mee geholpen heeft.. Heeft het het omgekeerde teweeg gebracht.. Nog steeds heeft hij de macht.. Nog steeds is hij aan zet.. En nog steeds mag ik onderdanig afwachten wanneer ik dan eindelijk mijn leven mag opbouwen en die idioot kan gaan proberen te vergeten. En dat dus al 2 volle jaren lang en laten we dan maar hopen dat cassatie niet nog eens 2 jaar gaat duren.. Dan heeft ie 4 jaar gevangenisstraf gehad. En ben ik 4 jaar met justitie bezig geweest. Is dat helpen? In mijn ogen niet..
Het enige wat ik dus weer kan gaan zitten doen, is afwachten. Afwachten wanneer er een eind aan komt.. Dat is het enige goede wat mijn expooier me heeft geleerd. Zijn woorden zijn: Of het nu goed is of slecht is.. Er komt altijd een eind aan. Het is alleen even de vraag wanneer. Kun je je iets bedenken wat niet ge-eindigd is? En daarin heeft ie gelijk.. Ook aan het verhaal hij en ik, komt wat mij betreft een keer een eind.. Hoe lang dat misschien ook nog kan gaan duren, dat moment zal op den duur vanzelf een keer komen.. En naar dat moment kijk ik inmiddels al heel wat jaren uit!
En natuurlijk is mijn ex in cassatie gegaan. Ik had niet anders verwacht. Al zou het alleen zijn om tijd te rekken om onder de schadevergoeding van 105.000 euro te komen.
In Cassatie gaan betekend zoveel als bezwaar aantekenen tegen de uitspraak in het Hoger beroep...
Bij Cassatie worden geen nieuwe inhoudelijke feiten besproken en ook wordt er verder nauwelijks nog ingegaan op de inhoudelijke behandeling van de zaak. Bij Cassatie wordt eigenlijk alleen gekeken door de Hoge Raad, of het recht wel goed werd toegepast in een bepaalde uitspraak. Of hierbij aan de procedures gehouden is. En of er vormfouten zijn gemaakt.
Wat betekend dit voor mij als slachtoffer in dit geval?
Niet zo heel erg veel, heel eerlijk gezegd. Ik ben ervan overtuigd dat 6 rechters verdeeld over 2 processen in 2010 en 2011 niet gek zijn.. Of er moet een heleboel mis zijn in Rechterland?
Eerlijk gezegd, denk ik dat het bewijsmateriaal in mijn zaak dusdanig hard is, dat dat eerder de reden zal zijn, dat de rechters met z'n allen besloten hebben tot 2x toe mijn ex te veroordelen.
Dit klinkt in mijn oren namelijk een stuk aannemelijker, dan dat zij het recht niet goed zouden hebben uitgevoerd. Want als deze 6 rechters, verdeeld over 2 werkgebieden, fout zouden hebben gezeten, dan kunnen we maar beter ons hele rechtssysteem opdoeken.
Maar des al niet te min heeft mijn ex nou eenmaal recht op cassatie.. en zal hij deze procedure doorlopen, al was het alleen al om mij nog langer in “zijn macht” te houden. Of hoe hij dat ook moge zien.
Het doet me niet zoveel meer, dat hij de uitspraak weer eens heeft aangevochten.. Zoals gezegd. Niet anders verwacht eigenlijk. Wel besef ik me meer en meer, waarom er maar zo weinig slachtoffers daadwerkelijk aangifte doen.
19 januari 2010 besloot ik aangifte te doen tegen mijn expooier. En kijk voor de grap eens op het klokje rechtsonder in je beeldscherm? Precies.. het is vandaag 18 januari 2012.. En heb dus gisteren al van de advocaat begrepen dat ik er vanuit kan gaan dat cassatie nog zeker wel meer dan een jaar!! op zich zal laten wachten. Even voor de goede orde..Dan loopt mijn expooier inmiddels alweer gewoon op straat!
De procedures van onze rechtstaat zijn zo langslepend en de straffen zo laag, dat een slachtoffer van een misdrijf langer bezig is met justitie dan de dader zelf.. (een zeer ernstig misdrijf tegen de persoonlijke vrijheid, want dat is waar artikel 273f: mensenhandel, onder valt)
In 2008 besloot ik te vluchten voor deze gestoorde familie, waar mijn expooier lid van was.
Dat is in april 4 jaar geleden. En nog steeds heb ik mijn leven niet op kunnen pakken.
Ben dan ook teleurgesteld in onze prachtige rechtsstaat. En begrijp nu waar de lage officiële cijfers van mensenhandel vandaan komen.. Niet omdat het niet bestaat..Maar als slachtoffer van een dusdanig misdrijf, hebben de meesten de kracht niet meer om ook nog eens jaren bezig te moeten zijn met justitie.
Waar ik de kracht vandaan haal? Soms weet ik het ook niet meer.. Ben ik moe en op van alles.
Voor die 105.000 euro heb ik het niet gedaan.. En zit ik ook niet op te wachten. Dat is zo'n bureaucratisch feitje wat automatisch wordt meegenomen in dit soort zaken en waar je prima voor begeleidt wordt door een advocaat.
Ik heb het gedaan voor rust. Om van die zak af te zijn. Die idioot die nog tot 17 januari 2010 bij mijn familie over de vloer kwam om me maar in zijn macht te kunnen houden.. Een familie die niets durfde te zeggen, omdat ze allemaal weten en uit ervaring spreken als ze zeggen dat ie onberekenbaar is. En in plaats van dat de aangifte me daar mee geholpen heeft.. Heeft het het omgekeerde teweeg gebracht.. Nog steeds heeft hij de macht.. Nog steeds is hij aan zet.. En nog steeds mag ik onderdanig afwachten wanneer ik dan eindelijk mijn leven mag opbouwen en die idioot kan gaan proberen te vergeten. En dat dus al 2 volle jaren lang en laten we dan maar hopen dat cassatie niet nog eens 2 jaar gaat duren.. Dan heeft ie 4 jaar gevangenisstraf gehad. En ben ik 4 jaar met justitie bezig geweest. Is dat helpen? In mijn ogen niet..
Het enige wat ik dus weer kan gaan zitten doen, is afwachten. Afwachten wanneer er een eind aan komt.. Dat is het enige goede wat mijn expooier me heeft geleerd. Zijn woorden zijn: Of het nu goed is of slecht is.. Er komt altijd een eind aan. Het is alleen even de vraag wanneer. Kun je je iets bedenken wat niet ge-eindigd is? En daarin heeft ie gelijk.. Ook aan het verhaal hij en ik, komt wat mij betreft een keer een eind.. Hoe lang dat misschien ook nog kan gaan duren, dat moment zal op den duur vanzelf een keer komen.. En naar dat moment kijk ik inmiddels al heel wat jaren uit!
