SWEETMIZZY'S GEDICHTEN
_
STERKER DAN OOIT
De eerste keer gevlucht, wat was ik bang.
En wat duurde de tijd toch ontzettend lang.
Tot mijn mobieltje overging.
En jij poeslief deed voor de verandering.
Het speet je zo, en je miste ons.
En nee, natuurlijk was ik geen slons.
Dat waren volgens jou maar woorden.
Degene, die naar bovenkwam, als jij weer eens ontspoorde.
Lang wilde ik het niet geloven.
En bleef je mij maar beloven.
Dat je veranderen zou voor mij.
En paaide je me met ander gevlij.
Heel lang heb ik het volgehouden.
En heb ik met hart en ziel van je gehouden.
Maar mijn gevoel keerde zich tegen jou.
Niet langer was ik die makkelijke vrouw.
Ik vluchtte weer, en je bleef maar smeken.
Noemde daarbij heel duidelijk al je eigen gebreken.
En ook nu nam ik het weer aan.
En probeerde ik te geloven dat het nu ook allemaal wel goed zou gaan.
Maar je verviel al snel weer in je oude gedrag.
En dat is nog netjes verwoord, als ik het zo zeggen mag.
Ik besloot het op te geven.
Ik wilde ook wel eens vrijheid beleven.
Al gauw kwam de politie om de hoek kijken.
Er was al voldoende informatie, zo lieten ze blijken.
Eindelijk wilde de politie me horen.
Nadat ze dat al 2x met idiote redenen hadden afgezworen.
Ik heb die kans dan ook met beide handen aangepakt.
Nadat ik had gemerkt, dat jou zoektocht naar mij nog niet was afgezwakt.
Met heel veel moeite en met pijn in mijn hart.
Heb ik toen verteld,wat er al die jaren zo diep in mij verborgen zat.
Nu achteraf, kijk ik terug naar onze tijd.
En kan alleen maar zeggen tot mijn spijt.
Dat ik had gewild dat de politie me eerder had willen horen.
Dan had mijn leven niet zo lang hoeven te ontsporen.
Geen moment heb ik spijt van het feit dat ik heb gepraat.
Voor eens en voor altijd ligt het nu duidelijk op straat.
Dat jij en je familie alles voor niets krijgen.
Desnoods door vrouwen te dreigen aan een mes te rijgen.
Voor mij ben je niets meer dan een zielige man.
Iemand die niet weet, wat dat is, dat houden van.
En weet je waar ik nu zo ontzettend van baal.
Dat je dat bij mij ook keihard hebt weggehaald.
Houden van een man is niet meer aan mij uitbesteed.
Dat komt door alle verdriet en leed.
Het leed wat jij me hebt aangedaan.
En waar je zelf bij hebt gestaan.
Wat jij en de rest ook denkt van jullie zelf.
En wat ik ook moge denken van mezelf.
Ook al voel ik me nog zo berooid.
Dit alles heeft me sterker gemaakt dan ooit!
STERKER DAN OOIT
De eerste keer gevlucht, wat was ik bang.
En wat duurde de tijd toch ontzettend lang.
Tot mijn mobieltje overging.
En jij poeslief deed voor de verandering.
Het speet je zo, en je miste ons.
En nee, natuurlijk was ik geen slons.
Dat waren volgens jou maar woorden.
Degene, die naar bovenkwam, als jij weer eens ontspoorde.
Lang wilde ik het niet geloven.
En bleef je mij maar beloven.
Dat je veranderen zou voor mij.
En paaide je me met ander gevlij.
Heel lang heb ik het volgehouden.
En heb ik met hart en ziel van je gehouden.
Maar mijn gevoel keerde zich tegen jou.
Niet langer was ik die makkelijke vrouw.
Ik vluchtte weer, en je bleef maar smeken.
Noemde daarbij heel duidelijk al je eigen gebreken.
En ook nu nam ik het weer aan.
En probeerde ik te geloven dat het nu ook allemaal wel goed zou gaan.
Maar je verviel al snel weer in je oude gedrag.
En dat is nog netjes verwoord, als ik het zo zeggen mag.
Ik besloot het op te geven.
Ik wilde ook wel eens vrijheid beleven.
Al gauw kwam de politie om de hoek kijken.
Er was al voldoende informatie, zo lieten ze blijken.
Eindelijk wilde de politie me horen.
Nadat ze dat al 2x met idiote redenen hadden afgezworen.
Ik heb die kans dan ook met beide handen aangepakt.
Nadat ik had gemerkt, dat jou zoektocht naar mij nog niet was afgezwakt.
Met heel veel moeite en met pijn in mijn hart.
Heb ik toen verteld,wat er al die jaren zo diep in mij verborgen zat.
Nu achteraf, kijk ik terug naar onze tijd.
En kan alleen maar zeggen tot mijn spijt.
Dat ik had gewild dat de politie me eerder had willen horen.
Dan had mijn leven niet zo lang hoeven te ontsporen.
Geen moment heb ik spijt van het feit dat ik heb gepraat.
Voor eens en voor altijd ligt het nu duidelijk op straat.
Dat jij en je familie alles voor niets krijgen.
Desnoods door vrouwen te dreigen aan een mes te rijgen.
Voor mij ben je niets meer dan een zielige man.
Iemand die niet weet, wat dat is, dat houden van.
En weet je waar ik nu zo ontzettend van baal.
Dat je dat bij mij ook keihard hebt weggehaald.
Houden van een man is niet meer aan mij uitbesteed.
Dat komt door alle verdriet en leed.
Het leed wat jij me hebt aangedaan.
En waar je zelf bij hebt gestaan.
Wat jij en de rest ook denkt van jullie zelf.
En wat ik ook moge denken van mezelf.
Ook al voel ik me nog zo berooid.
Dit alles heeft me sterker gemaakt dan ooit!
IK HEB JE NOOIT GEKEND
Daar zit je dan, daar in je cel.
Als ik aan je denk, krijg ik nog steeds kippenvel.
Ik hield van jou, maar je gebruikte me alleen.
Als ik daar aan denk, wordt ik als van steen.
Koud. Ijskoud. Ben ik geworden door jou.
Veel, te veel, heb ik verloren door jou.
Van mijn eigenwaarde en mijn zelfvertrouwen.
Tot eigenlijk alles wat ik tot dan probeerde op te bouwen.
Zoveel leed en verdriet deed je me aan.
Zo lang liet je me niet weggaan.
Zo vaak heb je me gedwongen.
Zonder blikken of blozen,
Me volledig uitgewrongen.
Alles, maar dan ook alles heb ik je gegeven.
Alles, maar dan ook echt alles heb je van me gehad.
Nooit was het goed genoeg. Nooit werd jij het zat.
Al die tijd moest ik maar gewoon doorgaan.
Mijn gevoel en mijn leed, zag jij niet staan.
Zelfs mij zag je heel lang over het hoofd.
En vaak heb ik je beloofd.
Dat je de verkeerde tegen zou komen.
Nooit verwacht en nooit durven dromen.
Bang dat je zelfs achter die dromen zou komen.
Toch is het me gelukt, om je naast me neer te leggen.
Om je eens en voor altijd duidelijk in je gezicht te zeggen.
Voor ons is het voorbij, hufter die je bent.
Vanaf nu, doe ik gewoon net, of ik je nooit heb gekend.
HAAT
Nee, ik ben niet meer dat meisje, wat jij al die tijd hebt gekend.
Nee, ik ben niet meer dat meisje, waarvan jij denkt, dat jij sterker bent.
Nee, ik ben niet meer dat meisje, dat dat doet wat jij zegt.
Nee, ik ben niet meer dat meisje, wat voor jou loze beloften vecht.
Lang, heel lang heb ik in jou loze verhalen gelooft.
Lang, heel lang heb jij mij van mijn eigenwaarde beroofd.
Lang, veel te lang, had jij me in je macht.
Lang, veel te lang, geloofde ik in jou kracht!
Al die tijd heb jij een masker op gehad.
En dacht ik al die tijd dat ik met de echte jij te maken had.
Echter er bleef niet echt veel meer over van die echte jij.
Toen ik wegging bij jou, kwam namelijk de waarheid bij mij.
Die waarheid is keihard, maar verbaasd me niets, kan ik je zeggen.
Omdat je al die jaren al zoveel grenzen wist te verleggen.
Ik heb je vaker gezegd dat je me niet kan dwingen,
Om nog langer bij je te blijven en te werken voor jou dingen.
Eén waarheid heeft zich wel ontvouwen.
Jij hebt van mij nog nooit gehouden!
Ik wens je veel geluk in je verdere leven.
Als je maar weet, dat ik het je nooit zal vergeven!
Want diep in mijn hart voel ik niets anders dan haat.
Haat, die zich steeds meer openbaart.
GESPREK TUSSEN ALLEENSTAANDE MOEDER EN HAAR TIENERDOCHTER
Dochter: Mama, wie was mijn vader?
Moeder: Wel kind over dat antwoord heb ik jaren nagedacht…
Mijn allerliefste kleine meid.
Dat mijn lieve kind, is een vraag die ik jou niet verwijt.
Maar waar ik het liefst geen antwoord op zou willen geven,
Of waar ik om zou willen liegen, alleen om jou geluk te laten beleven.
Maar jammer genoeg kan ik mijn hart het niet verdragen.
Om jou geen eerlijk antwoord te geven op jou vragen.
Omdat ik zoveel van je hou.
En ik je het liefst voor alles in bescherming nemen zou.
Maar in dit leven zijn niet alle dingen even fijn.
En mijn leven, voordat jij kwam, was een leven met veel pijn.
Er had eigenlijk zelfs nog een broertje of zusje moeten zijn.
Maar jouw vader verkoos zijn familie, boven jou en mij.
Toen ik je vader vertelde van jou.
Wilde hij dat je een geheim blijven zou.
Niemand mocht van jouw bestaan af weten.
Of weten dat jij zijn dochter zou heten.
Ik wil je geen pijn doen en zeker geen verdriet.
Maar er lag geen mooie toekomst voor ons samen in het verschiet.
Het zou ons niet gelukkig maken.
En zouden we constant over ons veiligheid moeten waken.
Daarom ben ik met jou weggegaan.
En verdwenen uit zijn bestaan.
Wat ik moest doen, heb ik gedaan.
Om onze toekomst te leiden in een betere baan.
Ik had niet willen weten, wat er van jou niet was geworden, in al die jaren.
Als we nog steeds iedere dag in een illusie zouden waren.
Want dat is wat we zouden hebben gehad, als we daar waren gebleven.
Enkel illusies die rondzweven.
Ik kan je alleen maar zeggen, dat ik alles wat ik in mijn leven heb gedaan,
en zal doen in mijn toekomstige bestaan.
Alleen, en alleen voor jouw heb gedaan.
En dat ik hier zonder jou, zeker niet meer had gestaan.
Ik hou van jou om wie je bent.
En zal voor altijd voor jou gaan.
Ik ben je dankbaar dat je in mijn leven bent.
Jij bent het aller, maar dan ook het allermooiste in mijn bestaan!
ALTIJD IN MIJN HART
Ik was zo gelukkig en ik was zo blij.
Toen ik bemerkte dat jij groeide in mij.
Ik heb die dag direct jouw papa gebeld.
En hem in mijn blijdschap over jou verteld.
Maar een grotere fout had ik niet kunnen maken.
Want ik kwam er achter dat hij jouw als zwangerschap wilde staken.
Als ik er nu aan denk, kan ik er nog steeds van braken!
Hij en zijn familie wilden jouw niet.
Want er lag nog veel te veel geld in het verschiet.
Ik en daarom ook jij waren hen om het even.
Ze gaven niet om mij, en al helemaal niet om jou leven!
Na 10 volle weken tot waanzin te zijn gedreven,
heb ik je, tegen mijn wil in, op moeten geven.
Ze hebben je bij me weggerukt.
En mijn gevoel voor jouw nog jaren onderdrukt.
Nooit mocht ik over jou praten,
of uberhaupt naar een geldige reden vragen.
En wilden ze me dwingen jouw te vergeten en te laten.
Op 12 oktober had de dag moeten zijn.
Dat jij op de wereld kwam, heel klein.
Dit heeft tot mijn grote verdriet niet zo mogen zijn.
Van me weggerukt, onderdrukt, en me geprobeerd je te laten vergeten..
Toch zal je in mijn hart altijd mijn kindje heten!
Ook jouw mama voor altijd!
TERUG IN HET VERLEDEN
Terug in het verleden, terug in de tijd,
Bij iedere onzinnige kleinigheid.
Zwaar aangetast in mijn veiligheid
Een kind dat een ballon stuk stapt,
In elkaar gebogen zitten, alsof je weer in elkaar wordt getrapt.
Dezelfde kleur auto in de straat,
Waardoor je kruipend achter auto’s schuilend, weer naar huis terug gaat.
Dacht ik net weer alles diep te hebben weggestoken.
Zit ik weer ergens half inéén gedoken.
Vaker dan normaal over mijn schouder kijken
Op zoek naar iets of iemand die op hen kan lijken.
Om maar voorbereid te zijn op wat komen kan.
Ergens ben ik gewoon ontzettend bang.
En ik laat ook absoluut niet graag blijken,
dat als ik iets of iemand zie die ik op hen vind lijken
Ik in één klap kan vergeten, wat ik tot nu heb weten te bereiken.
Dan voel ik me alleen nog maar heel erg klein
Ik kijk in de spiegel en voel me niet fijn.
En ik vraag me dan af, of ik ooit nog weer mezelf zal zijn…
Terug in het verleden, terug in de tijd,
Bij iedere onzinnige kleinigheid.
Zwaar aangetast in mijn veiligheid
Een kind dat een ballon stuk stapt,
In elkaar gebogen zitten, alsof je weer in elkaar wordt getrapt.
Dezelfde kleur auto in de straat,
Waardoor je kruipend achter auto’s schuilend, weer naar huis terug gaat.
Dacht ik net weer alles diep te hebben weggestoken.
Zit ik weer ergens half inéén gedoken.
Vaker dan normaal over mijn schouder kijken
Op zoek naar iets of iemand die op hen kan lijken.
Om maar voorbereid te zijn op wat komen kan.
Ergens ben ik gewoon ontzettend bang.
En ik laat ook absoluut niet graag blijken,
dat als ik iets of iemand zie die ik op hen vind lijken
Ik in één klap kan vergeten, wat ik tot nu heb weten te bereiken.
Dan voel ik me alleen nog maar heel erg klein
Ik kijk in de spiegel en voel me niet fijn.
En ik vraag me dan af, of ik ooit nog weer mezelf zal zijn…
